In onze Lemon Juice-serie gaan wij in gesprek met ondernemers die het mogelijk maken voor hun klanten om te bestellen via WhatsApp. Dit doen zij via OrderLemon. In deze aflevering spreken we met Elsbeth Voordijk en haar vader Hans van Bakkerij Den Soeten Inval in Goes, een familiebedrijf dat al sinds 1882 bestaat.
Met vijf winkels en een aparte bakkerij is Den Soeten Inval een begrip in Zeeland. Hans Voordijk, die sinds 1995 eigenaar is, komt uit een echte bakkersfamilie - hij is de zevende generatie bakker. Nu is het tijd om het stokje door te geven aan de volgende generatie. "Sinds 1882 bestaat de bakkerij al," vertelt Hans. "En nu gaan we langzaam doorgeven naar de volgende generatie."
De bakkerijsector heeft altijd voor uitdagingen gestaan. Hans herinnert zich nog goed hoe ze vroeger in de binnenstad werkten: "We hebben het gehad dat op een oudejaarsdag, toen we volop in de oliebollenbak waren, het ineens helemaal donker werd in de bakkerij. Er waren stoppen doorgeslagen, een deel van de binnenstad was donker." Tegenwoordig zijn de uitdagingen anders, maar Hans blijft nuchter: "Je hebt altijd wel momenten dat het gaat om personeel, energie of ruimte. Maar wij zien het als een uitdaging. We vinden het belangrijk om de schouders eronder te zetten en naar een oplossing te zoeken."
Voor Elsbeth is het duidelijk dat de bakkerijsector voor uitdagingen staat, maar ze ziet vooral kansen: "Je wil onderscheidend zijn als bakker en je wil mensen voorzien van gemak. Het is te makkelijk gezegd om te zeggen 'ja de supermarkt is de concurrent.' Ik geloof echt wel dat we toegevoegde waarde hebben voor de consument." Die toegevoegde waarde zit in het vakmanschap: "Het is echt een ambacht. Er komen echt basisgrondstoffen binnen, soms gewoon graankorrels, en dan gaat een compleet mooi product de deur uit. Het is zo gaaf om met elkaar echt iets moois te maken."
Den Soeten Inval kiest voor een moderne aanpak. Naast hun eigen winkels leveren ze ook aan acht lokale supermarkten. "Voor de lokale supermarkt is het toegevoegde waarde om spullen van de lokale bakker te hebben liggen," vertelt Elsbeth. "Je bedient daar een extra segment dat echt wel een hogere prijs wil betalen voor betere producten." Ze bieden in de supermarkten een totaal assortiment aan, van brood tot gebak en klein brood.
De bakkerij heeft een succesvolle online aanwezigheid opgebouwd. "We hadden eerst een webshop die we zelf hadden laten maken bij een webdesigner, maar dat werkte niet optimaal," vertelt Elsbeth. "Toen zijn we naar een bestaand platform gegaan en zagen we dat er zoveel mensen bestelden dat het eigenlijk qua kosten interessanter was om hem toch zelf ergens te laten maken." Op sociale media blijft de bakkerij praktisch: "Je neemt gewoon je telefoon mee en je loopt door de bakkerij en je maakt wat filmpjes voor op de stories. Mensen vinden dat toch leuk om te zien."
Recent is Den Soeten Inval gestart met OrderLemon. "Ik vind het gewoon leuk. Het is iets nieuws," zegt Elsbeth enthousiast. "Ik denk dat je er een doelgroep mee kunt bereiken die je niet bereikt via de traditionele markt. Ze gaan niet zo snel bellen voor een bestelling, maar willen wel graag bestellen. Je maakt het eigenlijk heel laagdrempelig."
Wil jij jouw klanten ook laten bestellen via WhatsApp? Doe de demo op onze website en ervaar hoe eenvoudig het is. We komen graag met jou in gesprek om te zorgen dat ook jouw klanten met Oud & Nieuw snel hun oliebollen kunnen bestellen.
MG_7295: en
Hans: nu gaan we langzaam doorgeven naar de volgende generatie. [00:01:00] De
Chantal: derde generatie?
Hans: Ik kom zelf uit een bakkersfamilie als het goed is, is Elsbeth alweer de zevende generatie bakkers. Ik kom zelf uit Oud-Beijerland
Chantal: en
Hans: daar zijn mijn opa en m'n overgrootopa, die waren ook allemaal bakker.
Chantal: Ja, iedereen bakker.
Hans: Ja, ja.
Chantal: Echt een grote bakkersfamilie dus. Want ik wilde vragen hoe bent u het bakkersvak ingerold? Maar dat is volgens mij bij de geboorte zo, logisch doorgerold het bakkersvak in.
Hans: Ja, vroeger was het zo, we hadden een vrij kleine, lokale bakkerij zeg maar en we woonden boven het bakkerij en het was gewoon je at tussen de middag met het personeel
Chantal: aan
Hans: tafel. En ging dat toen.
Chantal: En dan zat de bakkerij ook aan de winkel vast?
Hans: Ja, was eigenlijk een geheel. Het woonhuis en de bakkerij was bijna een geheel. Dat was dan de [00:02:00] winkel. Dus ja, dat is dus heel iets anders dan nu.
Het is echt een enorm complex waar hier het brood gebakken wordt. Dit is niet meer… is dit voor bakkers nog te doen? Hebben veel bakkers nog die combinatie? Winkel en productie aan elkaar vast?
Hans: Ja, je ziet het nog wel. Bijvoorbeeld één broer van mij in Oud-Beijerland, die heeft dat nog steeds. Alles zit er wel net aan.
Maar je ziet het wel steeds minder, zeg maar. Een traditionele bakkerij met daarachter of daarvoor een winkel.
IMG_7295: Ja,
Hans: dat zie je in Nederland wel steeds minder of omdat er behoorlijk wat schaalvergroting is,
Chantal: ook
Hans: binnen de bakkerij. Ja,
Chantal: en dat moet je ook bijna wel, want daar wilden we het ook over gaan hebben, de uitdaging van de bakker op dit moment.
Ik ben heel benieuwd welke [00:03:00] uitdagingen loop je nu tegenaan en ik ben ook heel benieuwd welke uitdagingen er vroeger waren. Wil jij eens vertellen Elsbeth, wat zijn jouw hoofdbrekers?
Elsbeth: Ja, het blijft wel. Je wil onderscheidend zijn als bakker en je wil mensen voorzien van gemak. Je hebt nu de supermarkten waar mensen altijd heel gemakkelijk hun spullen kunnen halen Maar je hebt als bakker ook echt wel een positie om onderscheidend te zijn.
Het is denk ik te makkelijk gezegd om te zeggen, ja de supermarkt is de concurrent, dus vandaar dat het zo slecht gaat met de bakker. Ik geloof echt wel dat we mogelijkheden hebben en echt een toegevoegde waarde ook voor de consument. Alleen dat is dus wel een uitdaging. Hoe breng je dat over en hoe hou je die mensen ook vast en hoe ben je echt onderscheidend qua kwaliteit, maar ook qua verhaal en beleving in je winkels.
Chantal: Ja, want wat jij zegt het is te makkelijk om te zeggen, daarom gaat het slecht met de bakker. Ik lees heel veel op dit moment in de krant van bakkers die gaan failliet, die moeten er mee stoppen of die kunnen ook geen personeel meer krijgen, dat kan ook. Hoe [00:04:00] zien jullie dit? Hebben jullie dit soort uitdagingen ook of deze vraagstukken, of is dit gelukkig onbekend voor jullie?
Ja, nou
Elsbeth: onbekend is het zeker niet, maar er is natuurlijk wel een heel verschil of je als bakker zeg maar, stel je neemt het bedrijf van m'n vader en je hebt zeg maar niet het perspectief dat iemand het bedrijf overneemt, dan ga je natuurlijk ook minder investeren, dat is logisch want dat is niet verstandig dan.
Dus dat is denk ik wel belangrijk. Ik weet ook niet zo goed of heel veel bakkers nou echt failliet gaan of dat ze gewoon besluiten om er mee te stoppen is wel een verschil denk ik. En ik denk dat ze misschien eerder er dan mee stoppen omdat ze geen opvolging hebben, dan dat ze echt per se direct failliet gaan. Maar dat weet ik niet precies.
Maar er stoppen wel veel bakkers, ik denk ook omdat er inderdaad weinig opvolging is. Zeker als je ziet dat zo kleine bakkerij is natuurlijk altijd heel hard werken en je staat er dan als ondernemer ook vaak in je een voor.
Veel jongeren zitten daar denk ik niet per se op te wachten.
Chantal: Nee want hoe was dat voor jou? Had jij zoiets van, ja, toen je 16 was, ik ga dit doen?
Elsbeth: Nee, nee [00:05:00] niet zo snel. Nee, nee. Ja, je bent er altijd aan bezig en ik was denk ik altijd al, weet ik niet, sinds ik kon lopen, was ik in de bakkerij te vinden en het was gewoon je tweede natuur om daar bezig te zijn. Maar om het dan echt over te gaan nemen, ja, daar ben ik dan op het moment helemaal niet mee bezig.
Maar ja op gegeven moment ga je een studie doen en heb je die gedaan en dan denk je, ja wat ga ik nou doen? Ik wist eigenlijk niet wat je dan ging doen. Dus ja dan ga ik maar bij mijn vader werken en dan zien we wel waar het schip strandt. En nou ja, dat is dus hier. Dat is nog steeds
Chantal: leuk. Ja, heel leuk.
Jullie hadden het over de supermarkt. Als ik hier in Zeeland bij een aantal supermarkten loop, dan zie ik jullie producten daar ook liggen. Ja, dat klopt. Is dat ook een manier om te zeggen van, hé, zo proberen we toch samen te werken met de supermarkt? Zeker,
Elsbeth: ja
Chantal: zeker. Ja,
Elsbeth: want ik geloof ook dat het juist voor de supermarkt, voor de lokale supermarkt toegevoegde waarde is om spullen van de lokale bakker te hebben liggen omdat je daar wel gewoon een extra segment bedient wat echt wel een hogere prijs wil betalen voor [00:06:00] betere producten.
Dat denk ik ook. Ja, en dat vinden ze dan een mooie samenwerking tussen de lokale bakker en de supermarkt.
Chantal: Ja, want wat je ziet is dat er supermarkten die echt inzetten op heel goedkoop brood. Maar ik moet zeggen, ik betaal liever iets meer voor een lekkere krentenbol van de bakker, waarvan ik ook weet dat die komt van de bakker, dat ik hem bij de supermarkt kan meenemen Ja, dat is natuurlijk ideaal.
En bij hoeveel supermarkten liggen jullie producten nu?
Elsbeth: Acht. En ligt dan alles daar of alleen de hardlopers? Het verschilt een beetje. Nou, sowieso niet alles hoor. De winkel heeft altijd wel een uitgebreider assortiment. Maar wel echt een totaal assortiment. Dus wel broodgebak, klein brood.
Chantal: Koekjes. Hoe is dat vroeger? Want we hebben uitdagingen energiecrisiss, mag ik het zo noemen? Grondstofprijzen, personeelstekorten de concurrentie van de supermarkten. Heeft u dat vroeger ook gehad of in deze mate meegemaakt?
Hans: Ja, ik ben zelf, [00:07:00] ja, je hebt altijd wel momenten dat je zegt van oké dat kan personeel zijn, dat kan energie zijn, dat kan ruimte zijn, het kunnen allerlei verschillende uitdagingen zijn,
IMG_7295: maar
Hans: wij zien het ook als een uitdaging.
We vinden het belangrijk, schouders eronder,
IMG_7295: en
Hans: dan gaan zoeken naar een oplossing, en
IMG_7295: ook
Hans: met elkaar, en dat lukt ook altijd wel. Vroeger had je ook uitdagingen en je had vroeger ook allerlei dingen waarvan je zei oké.
Chantal: Wat
Hans: voor dingen
Chantal: waren dat dan?
Hans: Ja, we zijn toen ook van een vrij kleine eh, we zaten toen eerst in de binnenstad aan de Opril, dat werd klein en dan ga je een keuze maken met alle financiële consequenties.
Dan ga toch best wel behoorlijk investeren zodat ze groot worden. [00:08:00] Je gaat energie, dat was ook een uitdaging in de binnenstad
IMG_7295: dat
Hans: je genoeg energie binnenkrijgt, zeg maar. Gewoon fysiek de hoeveelheid stroom. Ja,
IMG_7295: precies.
Hans: Want we waren best wel hele grote verbruikers.
Chantal: Maar we hebben het gehad dat bijvoorbeeld op een oudejaarsdag dat we volop aan de oliebollenbak waren en het was ineens helemaal donker in de bakkerij. Er waren stoppen doorgeslagen? Ja, maar niet stoppen in de bakkerij, maar in de straat waren stoppen doorgeslagen. Dus een deel van de binnenstad was donker, zeg maar.
Hans: En dat zijn allemaal, natuurlijk wel iets kleiner dan nu, maar ja, ik ben ondernemer dus ja, we maken er wel wat van. Ja, je moet er
Chantal: wat van maken uiteindelijk. Ja, dat
Hans: gaat altijd prima.
Chantal: Ik denk ook dat als je ook ziet wat er staat en naar de winkels kijkt dan is ook de conclusie dat jullie het goed doen. Jullie maken ook alles nog zelf hier. Alles slagroomtaartjes…. Ik ben bijvoorbeeld door de fabriek gelopen waar ze ook echt [00:09:00] gemaakt worden. De fabriek is eigenlijk de bakkerij moet ik zeggen, waar ze allemaal gemaakt worden.
En dat is zo leuk om te zien dat dat allemaal hier in deze mooie locatie gebeurt.
Hans: Het is ook echt een ambacht,
IMG_7295: want
Hans: er komen echt basisgrondstoffen binnen. Soms gewoon graan komt er binnen, dus vanuit de basis. En dan gaat een compleet mooi product de deur uit, zeg maar. En dat gebeurt ook allemaal onder één dak.
En dat is ook wel, ja, het is zo gaaf om met elkaar echt iets moois te maken.
IMG_7295: En
Hans: ik merk het ook bij de bakkers. Die vinden dat ook steeds heel belangrijk. Dat er echt iets goeds uit komt. Ik vind het wel gaaf dat je echt vakmensen hebt lopen
Chantal: die
Hans: er echt wel helemaal voor gaan.
Die zeggen, het
Chantal: gaat helemaal goed, anders niet? Ja, het moet
Hans: wel goed zijn.
Chantal: Dan is het natuurlijk wel het lekkerste. We zijn natuurlijk ook steeds meer online bezig. Ik las laatst van een bakker uit Franeker, als ik me niet [00:10:00] vergis. Die wilde zijn hele winkel Instagrammable maken. Als ik naar jullie winkels kijk zie ik eigenlijk heel verschillende concepten. Je hebt er eentje waar je zelf doorheen kan lopen eigenlijk alsof je in een soort van supermarkt wel dingetjes kan pakken.
Maar ook het concept met de toonbank. Hebben jullie ook rekening gehouden met Instagrammable zijn, toen je de winkels ging inrichten?
Elsbeth: Ja, nou, we hebben niet die term zo erg in onze gedachten gehad, maar wel dat je natuurlijk je wil iets moois maken, iets wat er gewoon uitziet dat mensen het leuk vinden om te zien en een foto van maken en denken van oh dit is een leuk bakkerijtje. Maar wat natuurlijk bij onze winkels, we gaan niet ieder jaar onze winkels compleet op z'n kop zetten om weer de laatste trend te laten volgen, dat doen we niet, maar goed je wil wel gewoon een beetje up-to-date blijven en dan zijn we ook wel kritisch aan het denken van ‘oh het ziet er nu niet zo mooi uit, dus nog even een kleurtje op de muur', of we proberen dingen weer wat mooier te zien.
Maar ik vind ook wel, net zoals in Middelburg is het wel echt wel weer wat, ja dat altijd veel steigerhout, dat zag je toen 10 jaar [00:11:00] geleden natuurlijk heel veel. Maar dat heeft nu juist ook wel weer zijn charme zeg maar. Het is helemaal niet meer hip, maar juist wel gewoon heel authentiek. Waardoor dat ook wel weer gewoon mensen trekt en mensen zeggen, ah wat is het hier leuk, een knus ofzo.
Ja
Chantal: authentiek is natuurlijk ook wel iets. Misschien doordat je niet meer helemaal hip bent word je wel heel authentiek? Ja, klopt. Maar goed, als we weer een nieuwe
Elsbeth: winkel openen dan proberen we ook wel weer gewoon de dingen die je dan veel ziet, qua kleuren enzo, dan weer toe te passen.
Chantal: Ja, precies. En merken jullie dat veel klanten in de winkel ook foto's maken om bijvoorbeeld op Instagram te delen?
Elsbeth: Nee, dat vind
Chantal: ik eigenlijk meevallen
Elsbeth: hoor. Wel eens hoor. Voor toeristen bijvoorbeeld, of via meer dan bijvoorbeeld via Google reviews ofzo. Op Instagram? Nee. Ik denk dat het misschien nog niet helemaal onze doelgroep is. Nee dat kan ik me voorstellen. Maar goed, dat is misschien juist ook wel weer een kans ofzo die er ligt om die mensen meer aan te spreken.
Chantal: Ja en over Instagram [00:12:00] gesproken. Ik kan me voorstellen dat dat iets is waar heel veel bakkers mee worstelen. Je moet die bakkerij draaiende houden, je moet de winkel draaiende houden en dan moet je ook nog iets met dat internet. Ja. Hoe gaan jullie
Elsbeth: daarmee
Chantal: om?
Elsbeth: Ik probeer wel, ik denk dat we, we doen wel redelijk wat, maar je kan ook meer doen.
Maar we doen wel, we proberen wel bijvoorbeeld soms een stagiair die je dan daar op kan zetten. Maar ik maak ook veel zelf. Tegenwoordig is het ook makkelijk, want je neemt gewoon je telefoon mee en je loopt door de bakkerij en je maakt wat filmpjes voor op de stories. En ik denk dat dat ook wel is wat mensen willen zien.
En je ziet ook wel dat als je met Instagram Reels kan je natuurlijk ook nu veel maken. En dat is eigenlijk heel makkelijk, zeker met de telefoon Ik heb zo'n filmpje gemaakt en mensen vinden dat toch leuk om te zien, dus dat probeer ik dan. Hoe lang ben jij dan
Chantal: bezig
Elsbeth: als je één filmpje
Chantal: wil
Elsbeth: maken
Chantal: voor Instagram?
Elsbeth: Ja, ik doe een rondje door de bakkerij, maar dat doe ik altijd al. Dan neem ik mijn telefoon mee en maak ik een beetje wat filmpjes. Gewoon slim
Chantal: aanpakken? Ja, ik ga niet een
Elsbeth: heel concept bedenken en dan een filmpje maken. [00:13:00] Maar ik doe gewoon een rondje en dan bewerk ik het. Dat gaat vrij makkelijk ja.
Chantal: En hoe vaak post je? Ja, één keer in de week sowieso wel. Ik denk dat ik jullie vaak voorbij zet op Instagram. Ik denk wel drie keer in de week?
Elsbeth: Oh, misschien. Ja, maar ik loop stories wel iets vaker.
Chantal: Over internet gesproken jullie hebben ook een webshop ernaast. Ja. Merkte je dat die veel gebruikt wordt, door klanten? Ja
Elsbeth: heel veel eigenlijk. Ja, we hadden eerst een webshop die we zelf, lang geleden, die we zelf hadden laten maken bij een webdesigner, maar dat werkte dus eigenlijk niet optimaal. Dus toen zijn we naar een bestaand platform gegaan en zagen we eigenlijk dat er zoveel mensen bestelden dat het eigenlijk qua kosten interessanter was om hem toch zelf ergens te laten maken.
Dus nu hebben we dan een eigen webshop.
Chantal: Sinds kort, jullie zijn een van de recente nieuwe klanten ook bij Order Lemon. Waarmee je kan bestellen via WhatsApp. Wat is jullie overweging geweest om daarmee
Elsbeth: aan de slag te gaan? Ik vind het gewoon leuk. Het is iets nieuws en je denkt, oh ja, dat is iets wat je nog niet eerder ziet. Dus ik vind dat wel [00:14:00] leuk. En ik denk ook wel dat je er een doelgroep mee kunt bereiken die je niet bereikt door de traditionele marketingkanalen zeg maar en die gaan ook denk ik niet zo snel bellen voor een bestelling, maar ze willen wel graag bestellen, want ze gaan ook niet naar de winkel zomaar op de bonnefooi.
Chantal: Dus
Elsbeth: dan maak je het eigenlijk heel laagdrempelig om te bestellen. Ja
Chantal: en dan gaan we zien wat dat gaat doen. Ik ben ook heel benieuwd. Ik heb nog een vraag aan jouw vader, want u had het erover dat de bakkerij ook na 30 jaar de tijd is om het door te geven. Vindt u het spannend om dan op een gegeven moment een stap terug te doen en het over te geven?
Hans: Nee hoor, nee hoor. Nee, nee. Ik vind het op zich niet spannend. Ik vind het wel gaaf en het is ook wel goed zo, je gaat er naar toe je werkt er naar toe.
IMG_7295: En
Hans: op zich is het ook wel… En ik heb nog uitdagingen dus dat… Misschien ga ik wel voor mezelf beginnen zeg ik wel eens, dat is… [00:15:00] Dus ja, dat is sowieso…
Nee, nee zeg maar, dat is dat. Dus ja, nee en sowieso. Het scheelt ook heel veel als je niet fysiek hoeft te werken de hele dag. Fysiek aan de bank hoeft te gaan staan. Dat scheelt best wel heel veel en dan heb je nog je handen vrij om andere dingen te doen.
Chantal: Jullie hebben inmiddels al genoeg mensen die het werk kunnen doen, die de broden kunnen bakken, de lekkernijen kunnen
Hans: bakken. Ja
Chantal: dat gaat allemaal
Hans: met het personeel.
Chantal: Ja, dan kan je makkelijk een stap terug doen.
Hans: Ja.
Chantal: En Elsbeth, hoe is het voor jou om straks de verantwoordelijkheid te hebben over al die mensen en personeel die hun brood hier ook weer verdienen? En dan de winkels en de bakkerij? Ja,
Elsbeth: in eerste instantie is dat gaaf, het is leuk.
Je ziet ook zoveel passie bij de mensen en je probeert juist om iedereen ook een fijne werkplek te geven. En te luisteren en te helpen en je te faciliteren. Dat zie ik eigenlijk vooral als mijn rol. Maar het is natuurlijk ook spannend [00:16:00] Het is een hele verantwoordelijkheid.
De uitdagingen zullen er altijd blijven. Je moet gewoon alert zijn en goed kijken wat er wel en niet kan. En we hebben er wel vertrouwen in. Het hoeft ook niet alleen te doen, dat scheelt. Er zit een heel team. Ja,
Chantal: leuk om hier vandaag aanwezig te mogen zijn en om een kijk gekregen te hebben in de bakkerij.
En ik wens jullie heel veel succes met de drukke decembermaand Dank je.
Chantal: [00:00:00] We zijn hier bij een nieuwe LemonTalks, in de bakkerij van De Soeten Inval in Goes. En ik sta hier naast Elsbeth en haar vader. Ik vind het leuk om hier te zijn, we gaan met jullie in gesprek over het bakkersvak op dit moment. Wil jullie even vertellen wie jullie zijn? Nou,
Elsbeth: ik ben Elsbeth, ik werk bij de bakkerij De Zoete Inval samen met mijn ouders.
En mijn man. En wij hebben een bakkerij in Zeeland, in Goes, met vijf winkels en een aparte bakkerij.
Hans: Ja, ik ben Hans Voordijk,
zoals je hoorde, we hebben een bakkerij de Soeten Inval, die is al sinds 1882, dus
IMG_7295: de
Hans: bakkerij is al best oud. Sinds 1995 ben ik eigenaar
IMG_7295: en
Hans: nu gaan we langzaam doorgeven naar de volgende generatie. [00:01:00] De
Chantal: derde generatie?
Hans: Ik kom zelf uit een bakkersfamilie als het goed is, is Elsbeth alweer de zevende generatie bakkers. Ik kom zelf uit Oud-Beijerland
Chantal: en
Hans: daar zijn mijn opa en m'n overgrootopa, die waren ook allemaal bakker.
Chantal: Ja, iedereen bakker.
Hans: Ja, ja.
Chantal: Echt een grote bakkersfamilie dus. Want ik wilde vragen hoe bent u het bakkersvak ingerold? Maar dat is volgens mij bij de geboorte zo, logisch doorgerold het bakkersvak in.
Hans: Ja, vroeger was het zo, we hadden een vrij kleine, lokale bakkerij zeg maar en we woonden boven het bakkerij en het was gewoon je at tussen de middag met het personeel
Chantal: aan
Hans: tafel. En ging dat toen.
Chantal: En dan zat de bakkerij ook aan de winkel vast?
Hans: Ja, was eigenlijk een geheel. Het woonhuis en de bakkerij was bijna een geheel. Dat was dan de [00:02:00] winkel. Dus ja, dat is dus heel iets anders dan nu.
Chantal: En dat is bijna nu niet meer voor te stellen. Want als ik hier door jullie pand heen loop.
Het is echt een enorm complex waar hier het brood gebakken wordt. Dit is niet meer… is dit voor bakkers nog te doen? Hebben veel bakkers nog die combinatie? Winkel en productie aan elkaar vast?
Hans: Ja, je ziet het nog wel. Bijvoorbeeld één broer van mij in Oud-Beijerland, die heeft dat nog steeds. Alles zit er wel net aan.
Maar je ziet het wel steeds minder, zeg maar. Een traditionele bakkerij met daarachter of daarvoor een winkel.
IMG_7295: Ja,
Hans: dat zie je in Nederland wel steeds minder of omdat er behoorlijk wat schaalvergroting is,
Chantal: ook
Hans: binnen de bakkerij. Ja,
Chantal: en dat moet je ook bijna wel, want daar wilden we het ook over gaan hebben, de uitdaging van de bakker op dit moment.
Ik ben heel benieuwd welke [00:03:00] uitdagingen loop je nu tegenaan en ik ben ook heel benieuwd welke uitdagingen er vroeger waren. Wil jij eens vertellen Elsbeth, wat zijn jouw hoofdbrekers?
Elsbeth: Ja, het blijft wel. Je wil onderscheidend zijn als bakker en je wil mensen voorzien van gemak. Je hebt nu de supermarkten waar mensen altijd heel gemakkelijk hun spullen kunnen halen Maar je hebt als bakker ook echt wel een positie om onderscheidend te zijn.
Het is denk ik te makkelijk gezegd om te zeggen, ja de supermarkt is de concurrent, dus vandaar dat het zo slecht gaat met de bakker. Ik geloof echt wel dat we mogelijkheden hebben en echt een toegevoegde waarde ook voor de consument. Alleen dat is dus wel een uitdaging. Hoe breng je dat over en hoe hou je die mensen ook vast en hoe ben je echt onderscheidend qua kwaliteit, maar ook qua verhaal en beleving in je winkels.
Chantal: Ja, want wat jij zegt het is te makkelijk om te zeggen, daarom gaat het slecht met de bakker. Ik lees heel veel op dit moment in de krant van bakkers die gaan failliet, die moeten er mee stoppen of die kunnen ook geen personeel meer krijgen, dat kan ook. Hoe [00:04:00] zien jullie dit? Hebben jullie dit soort uitdagingen ook of deze vraagstukken, of is dit gelukkig onbekend voor jullie?
Ja, nou
Elsbeth: onbekend is het zeker niet, maar er is natuurlijk wel een heel verschil of je als bakker zeg maar, stel je neemt het bedrijf van m'n vader en je hebt zeg maar niet het perspectief dat iemand het bedrijf overneemt, dan ga je natuurlijk ook minder investeren, dat is logisch want dat is niet verstandig dan.
Dus dat is denk ik wel belangrijk. Ik weet ook niet zo goed of heel veel bakkers nou echt failliet gaan of dat ze gewoon besluiten om er mee te stoppen is wel een verschil denk ik. En ik denk dat ze misschien eerder er dan mee stoppen omdat ze geen opvolging hebben, dan dat ze echt per se direct failliet gaan. Maar dat weet ik niet precies.
Maar er stoppen wel veel bakkers, ik denk ook omdat er inderdaad weinig opvolging is. Zeker als je ziet dat zo kleine bakkerij is natuurlijk altijd heel hard werken en je staat er dan als ondernemer ook vaak in je een voor.
Veel jongeren zitten daar denk ik niet per se op te wachten.
Chantal: Nee want hoe was dat voor jou? Had jij zoiets van, ja, toen je 16 was, ik ga dit doen?
Elsbeth: Nee, nee [00:05:00] niet zo snel. Nee, nee. Ja, je bent er altijd aan bezig en ik was denk ik altijd al, weet ik niet, sinds ik kon lopen, was ik in de bakkerij te vinden en het was gewoon je tweede natuur om daar bezig te zijn. Maar om het dan echt over te gaan nemen, ja, daar ben ik dan op het moment helemaal niet mee bezig.
Maar ja op gegeven moment ga je een studie doen en heb je die gedaan en dan denk je, ja wat ga ik nou doen? Ik wist eigenlijk niet wat je dan ging doen. Dus ja dan ga ik maar bij mijn vader werken en dan zien we wel waar het schip strandt. En nou ja, dat is dus hier. Dat is nog steeds
Chantal: leuk. Ja, heel leuk.
Jullie hadden het over de supermarkt. Als ik hier in Zeeland bij een aantal supermarkten loop, dan zie ik jullie producten daar ook liggen. Ja, dat klopt. Is dat ook een manier om te zeggen van, hé, zo proberen we toch samen te werken met de supermarkt? Zeker,
Elsbeth: ja
Chantal: zeker. Ja,
Elsbeth: want ik geloof ook dat het juist voor de supermarkt, voor de lokale supermarkt toegevoegde waarde is om spullen van de lokale bakker te hebben liggen omdat je daar wel gewoon een extra segment bedient wat echt wel een hogere prijs wil betalen voor [00:06:00] betere producten.
Dat denk ik ook. Ja, en dat vinden ze dan een mooie samenwerking tussen de lokale bakker en de supermarkt.
Chantal: Ja, want wat je ziet is dat er supermarkten die echt inzetten op heel goedkoop brood. Maar ik moet zeggen, ik betaal liever iets meer voor een lekkere krentenbol van de bakker, waarvan ik ook weet dat die komt van de bakker, dat ik hem bij de supermarkt kan meenemen Ja, dat is natuurlijk ideaal.
En bij hoeveel supermarkten liggen jullie producten nu?
Elsbeth: Acht. En ligt dan alles daar of alleen de hardlopers? Het verschilt een beetje. Nou, sowieso niet alles hoor. De winkel heeft altijd wel een uitgebreider assortiment. Maar wel echt een totaal assortiment. Dus wel broodgebak, klein brood.
Chantal: Koekjes. Hoe is dat vroeger? Want we hebben uitdagingen energiecrisiss, mag ik het zo noemen? Grondstofprijzen, personeelstekorten de concurrentie van de supermarkten. Heeft u dat vroeger ook gehad of in deze mate meegemaakt?
Hans: Ja, ik ben zelf, [00:07:00] ja, je hebt altijd wel momenten dat je zegt van oké dat kan personeel zijn, dat kan energie zijn, dat kan ruimte zijn, het kunnen allerlei verschillende uitdagingen zijn,
IMG_7295: maar
Hans: wij zien het ook als een uitdaging.
We vinden het belangrijk, schouders eronder,
IMG_7295: en
Hans: dan gaan zoeken naar een oplossing, en
IMG_7295: ook
Hans: met elkaar, en dat lukt ook altijd wel. Vroeger had je ook uitdagingen en je had vroeger ook allerlei dingen waarvan je zei oké.
Chantal: Wat
Hans: voor dingen
Chantal: waren dat dan?
Hans: Ja, we zijn toen ook van een vrij kleine eh, we zaten toen eerst in de binnenstad aan de Opril, dat werd klein en dan ga je een keuze maken met alle financiële consequenties.
Dan ga toch best wel behoorlijk investeren zodat ze groot worden. [00:08:00] Je gaat energie, dat was ook een uitdaging in de binnenstad
IMG_7295: dat
Hans: je genoeg energie binnenkrijgt, zeg maar. Gewoon fysiek de hoeveelheid stroom. Ja,
IMG_7295: precies.
Hans: Want we waren best wel hele grote verbruikers.
Chantal: Maar we hebben het gehad dat bijvoorbeeld op een oudejaarsdag dat we volop aan de oliebollenbak waren en het was ineens helemaal donker in de bakkerij. Er waren stoppen doorgeslagen? Ja, maar niet stoppen in de bakkerij, maar in de straat waren stoppen doorgeslagen. Dus een deel van de binnenstad was donker, zeg maar.
Hans: En dat zijn allemaal, natuurlijk wel iets kleiner dan nu, maar ja, ik ben ondernemer dus ja, we maken er wel wat van. Ja, je moet er
Chantal: wat van maken uiteindelijk. Ja, dat
Hans: gaat altijd prima.
Chantal: Ik denk ook dat als je ook ziet wat er staat en naar de winkels kijkt dan is ook de conclusie dat jullie het goed doen. Jullie maken ook alles nog zelf hier. Alles slagroomtaartjes…. Ik ben bijvoorbeeld door de fabriek gelopen waar ze ook echt [00:09:00] gemaakt worden. De fabriek is eigenlijk de bakkerij moet ik zeggen, waar ze allemaal gemaakt worden.
En dat is zo leuk om te zien dat dat allemaal hier in deze mooie locatie gebeurt.
Hans: Het is ook echt een ambacht,
IMG_7295: want
Hans: er komen echt basisgrondstoffen binnen. Soms gewoon graan komt er binnen, dus vanuit de basis. En dan gaat een compleet mooi product de deur uit, zeg maar. En dat gebeurt ook allemaal onder één dak.
En dat is ook wel, ja, het is zo gaaf om met elkaar echt iets moois te maken.
IMG_7295: En
Hans: ik merk het ook bij de bakkers. Die vinden dat ook steeds heel belangrijk. Dat er echt iets goeds uit komt. Ik vind het wel gaaf dat je echt vakmensen hebt lopen
Chantal: die
Hans: er echt wel helemaal voor gaan.
Die zeggen, het
Chantal: gaat helemaal goed, anders niet? Ja, het moet
Hans: wel goed zijn.
Chantal: Dan is het natuurlijk wel het lekkerste. We zijn natuurlijk ook steeds meer online bezig. Ik las laatst van een bakker uit Franeker, als ik me niet [00:10:00] vergis. Die wilde zijn hele winkel Instagrammable maken. Als ik naar jullie winkels kijk zie ik eigenlijk heel verschillende concepten. Je hebt er eentje waar je zelf doorheen kan lopen eigenlijk alsof je in een soort van supermarkt wel dingetjes kan pakken.
Maar ook het concept met de toonbank. Hebben jullie ook rekening gehouden met Instagrammable zijn, toen je de winkels ging inrichten?
Elsbeth: Ja, nou, we hebben niet die term zo erg in onze gedachten gehad, maar wel dat je natuurlijk je wil iets moois maken, iets wat er gewoon uitziet dat mensen het leuk vinden om te zien en een foto van maken en denken van oh dit is een leuk bakkerijtje. Maar wat natuurlijk bij onze winkels, we gaan niet ieder jaar onze winkels compleet op z'n kop zetten om weer de laatste trend te laten volgen, dat doen we niet, maar goed je wil wel gewoon een beetje up-to-date blijven en dan zijn we ook wel kritisch aan het denken van ‘oh het ziet er nu niet zo mooi uit, dus nog even een kleurtje op de muur', of we proberen dingen weer wat mooier te zien.
Maar ik vind ook wel, net zoals in Middelburg is het wel echt wel weer wat, ja dat altijd veel steigerhout, dat zag je toen 10 jaar [00:11:00] geleden natuurlijk heel veel. Maar dat heeft nu juist ook wel weer zijn charme zeg maar. Het is helemaal niet meer hip, maar juist wel gewoon heel authentiek. Waardoor dat ook wel weer gewoon mensen trekt en mensen zeggen, ah wat is het hier leuk, een knus ofzo.
Ja
Chantal: authentiek is natuurlijk ook wel iets. Misschien doordat je niet meer helemaal hip bent word je wel heel authentiek? Ja, klopt. Maar goed, als we weer een nieuwe
Elsbeth: winkel openen dan proberen we ook wel weer gewoon de dingen die je dan veel ziet, qua kleuren enzo, dan weer toe te passen.
Chantal: Ja, precies. En merken jullie dat veel klanten in de winkel ook foto's maken om bijvoorbeeld op Instagram te delen?
Elsbeth: Nee, dat vind
Chantal: ik eigenlijk meevallen
Elsbeth: hoor. Wel eens hoor. Voor toeristen bijvoorbeeld, of via meer dan bijvoorbeeld via Google reviews ofzo. Op Instagram? Nee. Ik denk dat het misschien nog niet helemaal onze doelgroep is. Nee dat kan ik me voorstellen. Maar goed, dat is misschien juist ook wel weer een kans ofzo die er ligt om die mensen meer aan te spreken.
Chantal: Ja en over Instagram [00:12:00] gesproken. Ik kan me voorstellen dat dat iets is waar heel veel bakkers mee worstelen. Je moet die bakkerij draaiende houden, je moet de winkel draaiende houden en dan moet je ook nog iets met dat internet. Ja. Hoe gaan jullie
Elsbeth: daarmee
Chantal: om?
Elsbeth: Ik probeer wel, ik denk dat we, we doen wel redelijk wat, maar je kan ook meer doen.
Maar we doen wel, we proberen wel bijvoorbeeld soms een stagiair die je dan daar op kan zetten. Maar ik maak ook veel zelf. Tegenwoordig is het ook makkelijk, want je neemt gewoon je telefoon mee en je loopt door de bakkerij en je maakt wat filmpjes voor op de stories. En ik denk dat dat ook wel is wat mensen willen zien.
En je ziet ook wel dat als je met Instagram Reels kan je natuurlijk ook nu veel maken. En dat is eigenlijk heel makkelijk, zeker met de telefoon Ik heb zo'n filmpje gemaakt en mensen vinden dat toch leuk om te zien, dus dat probeer ik dan. Hoe lang ben jij dan
Chantal: bezig
Elsbeth: als je één filmpje
Chantal: wil
Elsbeth: maken
Chantal: voor Instagram?
Elsbeth: Ja, ik doe een rondje door de bakkerij, maar dat doe ik altijd al. Dan neem ik mijn telefoon mee en maak ik een beetje wat filmpjes. Gewoon slim
Chantal: aanpakken? Ja, ik ga niet een
Elsbeth: heel concept bedenken en dan een filmpje maken. [00:13:00] Maar ik doe gewoon een rondje en dan bewerk ik het. Dat gaat vrij makkelijk ja.
Chantal: En hoe vaak post je? Ja, één keer in de week sowieso wel. Ik denk dat ik jullie vaak voorbij zet op Instagram. Ik denk wel drie keer in de week?
Elsbeth: Oh, misschien. Ja, maar ik loop stories wel iets vaker.
Chantal: Over internet gesproken jullie hebben ook een webshop ernaast. Ja. Merkte je dat die veel gebruikt wordt, door klanten? Ja
Elsbeth: heel veel eigenlijk. Ja, we hadden eerst een webshop die we zelf, lang geleden, die we zelf hadden laten maken bij een webdesigner, maar dat werkte dus eigenlijk niet optimaal. Dus toen zijn we naar een bestaand platform gegaan en zagen we eigenlijk dat er zoveel mensen bestelden dat het eigenlijk qua kosten interessanter was om hem toch zelf ergens te laten maken.
Dus nu hebben we dan een eigen webshop.
Chantal: Sinds kort, jullie zijn een van de recente nieuwe klanten ook bij Order Lemon. Waarmee je kan bestellen via WhatsApp. Wat is jullie overweging geweest om daarmee
Elsbeth: aan de slag te gaan? Ik vind het gewoon leuk. Het is iets nieuws en je denkt, oh ja, dat is iets wat je nog niet eerder ziet. Dus ik vind dat wel [00:14:00] leuk. En ik denk ook wel dat je er een doelgroep mee kunt bereiken die je niet bereikt door de traditionele marketingkanalen zeg maar en die gaan ook denk ik niet zo snel bellen voor een bestelling, maar ze willen wel graag bestellen, want ze gaan ook niet naar de winkel zomaar op de bonnefooi.
Chantal: Dus
Elsbeth: dan maak je het eigenlijk heel laagdrempelig om te bestellen. Ja
Chantal: en dan gaan we zien wat dat gaat doen. Ik ben ook heel benieuwd. Ik heb nog een vraag aan jouw vader, want u had het erover dat de bakkerij ook na 30 jaar de tijd is om het door te geven. Vindt u het spannend om dan op een gegeven moment een stap terug te doen en het over te geven?
Hans: Nee hoor, nee hoor. Nee, nee. Ik vind het op zich niet spannend. Ik vind het wel gaaf en het is ook wel goed zo, je gaat er naar toe je werkt er naar toe.
IMG_7295: En
Hans: op zich is het ook wel… En ik heb nog uitdagingen dus dat… Misschien ga ik wel voor mezelf beginnen zeg ik wel eens, dat is… [00:15:00] Dus ja, dat is sowieso…
Nee, nee zeg maar, dat is dat. Dus ja, nee en sowieso. Het scheelt ook heel veel als je niet fysiek hoeft te werken de hele dag. Fysiek aan de bank hoeft te gaan staan. Dat scheelt best wel heel veel en dan heb je nog je handen vrij om andere dingen te doen.
Chantal: Jullie hebben inmiddels al genoeg mensen die het werk kunnen doen, die de broden kunnen bakken, de lekkernijen kunnen
Hans: bakken. Ja
Chantal: dat gaat allemaal
Hans: met het personeel.
Chantal: Ja, dan kan je makkelijk een stap terug doen.
Hans: Ja.
Chantal: En Elsbeth, hoe is het voor jou om straks de verantwoordelijkheid te hebben over al die mensen en personeel die hun brood hier ook weer verdienen? En dan de winkels en de bakkerij? Ja,
Elsbeth: in eerste instantie is dat gaaf, het is leuk.
Je ziet ook zoveel passie bij de mensen en je probeert juist om iedereen ook een fijne werkplek te geven. En te luisteren en te helpen en je te faciliteren. Dat zie ik eigenlijk vooral als mijn rol. Maar het is natuurlijk ook spannend [00:16:00] Het is een hele verantwoordelijkheid.
De uitdagingen zullen er altijd blijven. Je moet gewoon alert zijn en goed kijken wat er wel en niet kan. En we hebben er wel vertrouwen in. Het hoeft ook niet alleen te doen, dat scheelt. Er zit een heel team. Ja,
Chantal: leuk om hier vandaag aanwezig te mogen zijn en om een kijk gekregen te hebben in de bakkerij.
En ik wens jullie heel veel succes met de drukke decembermaand Dank je.
Hans: Dank je.
Chantal: [00:00:00] We zijn hier bij een nieuwe LemonTalks, in de bakkerij van De Soeten Inval in Goes. En ik sta hier naast Elsbeth en haar vader. Ik vind het leuk om hier te zijn, we gaan met jullie in gesprek over het bakkersvak op dit moment. Wil jullie even vertellen wie jullie zijn? Nou,
Elsbeth: ik ben Elsbeth, ik werk bij de bakkerij De Zoete Inval samen met mijn ouders.
En mijn man. En wij hebben een bakkerij in Zeeland, in Goes, met vijf winkels en een aparte bakkerij.
Hans: Ja, ik ben Hans Voordijk,
zoals je hoorde, we hebben een bakkerij de Soeten Inval, die is al sinds 1882, dus
IMG_7295: de
Hans: bakkerij is al best oud. Sinds 1995 ben ik eigenaar
IMG_7295: en
Hans: nu gaan we langzaam doorgeven naar de volgende generatie. [00:01:00] De
Chantal: derde generatie?
Hans: Ik kom zelf uit een bakkersfamilie als het goed is, is Elsbeth alweer de zevende generatie bakkers. Ik kom zelf uit Oud-Beijerland
Chantal: en
Hans: daar zijn mijn opa en m'n overgrootopa, die waren ook allemaal bakker.
Chantal: Ja, iedereen bakker.
Hans: Ja, ja.
Chantal: Echt een grote bakkersfamilie dus. Want ik wilde vragen hoe bent u het bakkersvak ingerold? Maar dat is volgens mij bij de geboorte zo, logisch doorgerold het bakkersvak in.
Hans: Ja, vroeger was het zo, we hadden een vrij kleine, lokale bakkerij zeg maar en we woonden boven het bakkerij en het was gewoon je at tussen de middag met het personeel
Chantal: aan
Hans: tafel. En ging dat toen.
Chantal: En dan zat de bakkerij ook aan de winkel vast?
Hans: Ja, was eigenlijk een geheel. Het woonhuis en de bakkerij was bijna een geheel. Dat was dan de [00:02:00] winkel. Dus ja, dat is dus heel iets anders dan nu.
Chantal: En dat is bijna nu niet meer voor te stellen. Want als ik hier door jullie pand heen loop.
Het is echt een enorm complex waar hier het brood gebakken wordt. Dit is niet meer... is dit voor bakkers nog te doen? Hebben veel bakkers nog die combinatie? Winkel en productie aan elkaar vast?
Hans: Ja, je ziet het nog wel. Bijvoorbeeld één broer van mij in Oud-Beijerland, die heeft dat nog steeds. Alles zit er wel net aan.
Maar je ziet het wel steeds minder, zeg maar. Een traditionele bakkerij met daarachter of daarvoor een winkel.
IMG_7295: Ja,
Hans: dat zie je in Nederland wel steeds minder of omdat er behoorlijk wat schaalvergroting is,
Chantal: ook
Hans: binnen de bakkerij. Ja,
Chantal: en dat moet je ook bijna wel, want daar wilden we het ook over gaan hebben, de uitdaging van de bakker op dit moment.
Ik ben heel benieuwd welke [00:03:00] uitdagingen loop je nu tegenaan en ik ben ook heel benieuwd welke uitdagingen er vroeger waren. Wil jij eens vertellen Elsbeth, wat zijn jouw hoofdbrekers?
Elsbeth: Ja, het blijft wel. Je wil onderscheidend zijn als bakker en je wil mensen voorzien van gemak. Je hebt nu de supermarkten waar mensen altijd heel gemakkelijk hun spullen kunnen halen Maar je hebt als bakker ook echt wel een positie om onderscheidend te zijn.
Het is denk ik te makkelijk gezegd om te zeggen, ja de supermarkt is de concurrent, dus vandaar dat het zo slecht gaat met de bakker. Ik geloof echt wel dat we mogelijkheden hebben en echt een toegevoegde waarde ook voor de consument. Alleen dat is dus wel een uitdaging. Hoe breng je dat over en hoe hou je die mensen ook vast en hoe ben je echt onderscheidend qua kwaliteit, maar ook qua verhaal en beleving in je winkels.
Chantal: Ja, want wat jij zegt het is te makkelijk om te zeggen, daarom gaat het slecht met de bakker. Ik lees heel veel op dit moment in de krant van bakkers die gaan failliet, die moeten er mee stoppen of die kunnen ook geen personeel meer krijgen, dat kan ook. Hoe [00:04:00] zien jullie dit? Hebben jullie dit soort uitdagingen ook of deze vraagstukken, of is dit gelukkig onbekend voor jullie?
Ja, nou
Elsbeth: onbekend is het zeker niet, maar er is natuurlijk wel een heel verschil of je als bakker zeg maar, stel je neemt het bedrijf van m'n vader en je hebt zeg maar niet het perspectief dat iemand het bedrijf overneemt, dan ga je natuurlijk ook minder investeren, dat is logisch want dat is niet verstandig dan.
Dus dat is denk ik wel belangrijk. Ik weet ook niet zo goed of heel veel bakkers nou echt failliet gaan of dat ze gewoon besluiten om er mee te stoppen is wel een verschil denk ik. En ik denk dat ze misschien eerder er dan mee stoppen omdat ze geen opvolging hebben, dan dat ze echt per se direct failliet gaan. Maar dat weet ik niet precies.
Maar er stoppen wel veel bakkers, ik denk ook omdat er inderdaad weinig opvolging is. Zeker als je ziet dat zo kleine bakkerij is natuurlijk altijd heel hard werken en je staat er dan als ondernemer ook vaak in je een voor.
Veel jongeren zitten daar denk ik niet per se op te wachten.
Chantal: Nee want hoe was dat voor jou? Had jij zoiets van, ja, toen je 16 was, ik ga dit doen?
Elsbeth: Nee, nee [00:05:00] niet zo snel. Nee, nee. Ja, je bent er altijd aan bezig en ik was denk ik altijd al, weet ik niet, sinds ik kon lopen, was ik in de bakkerij te vinden en het was gewoon je tweede natuur om daar bezig te zijn. Maar om het dan echt over te gaan nemen, ja, daar ben ik dan op het moment helemaal niet mee bezig.
Maar ja op gegeven moment ga je een studie doen en heb je die gedaan en dan denk je, ja wat ga ik nou doen? Ik wist eigenlijk niet wat je dan ging doen. Dus ja dan ga ik maar bij mijn vader werken en dan zien we wel waar het schip strandt. En nou ja, dat is dus hier. Dat is nog steeds
Chantal: leuk. Ja, heel leuk.
Jullie hadden het over de supermarkt. Als ik hier in Zeeland bij een aantal supermarkten loop, dan zie ik jullie producten daar ook liggen. Ja, dat klopt. Is dat ook een manier om te zeggen van, hé, zo proberen we toch samen te werken met de supermarkt? Zeker,
Elsbeth: ja
Chantal: zeker. Ja,
Elsbeth: want ik geloof ook dat het juist voor de supermarkt, voor de lokale supermarkt toegevoegde waarde is om spullen van de lokale bakker te hebben liggen omdat je daar wel gewoon een extra segment bedient wat echt wel een hogere prijs wil betalen voor [00:06:00] betere producten.
Dat denk ik ook. Ja, en dat vinden ze dan een mooie samenwerking tussen de lokale bakker en de supermarkt.
Chantal: Ja, want wat je ziet is dat er supermarkten die echt inzetten op heel goedkoop brood. Maar ik moet zeggen, ik betaal liever iets meer voor een lekkere krentenbol van de bakker, waarvan ik ook weet dat die komt van de bakker, dat ik hem bij de supermarkt kan meenemen Ja, dat is natuurlijk ideaal.
En bij hoeveel supermarkten liggen jullie producten nu?
Elsbeth: Acht. En ligt dan alles daar of alleen de hardlopers? Het verschilt een beetje. Nou, sowieso niet alles hoor. De winkel heeft altijd wel een uitgebreider assortiment. Maar wel echt een totaal assortiment. Dus wel broodgebak, klein brood.
Chantal: Koekjes. Hoe is dat vroeger? Want we hebben uitdagingen energiecrisiss, mag ik het zo noemen? Grondstofprijzen, personeelstekorten de concurrentie van de supermarkten. Heeft u dat vroeger ook gehad of in deze mate meegemaakt?
Hans: Ja, ik ben zelf, [00:07:00] ja, je hebt altijd wel momenten dat je zegt van oké dat kan personeel zijn, dat kan energie zijn, dat kan ruimte zijn, het kunnen allerlei verschillende uitdagingen zijn,
IMG_7295: maar
Hans: wij zien het ook als een uitdaging.
We vinden het belangrijk, schouders eronder,
IMG_7295: en
Hans: dan gaan zoeken naar een oplossing, en
IMG_7295: ook
Hans: met elkaar, en dat lukt ook altijd wel. Vroeger had je ook uitdagingen en je had vroeger ook allerlei dingen waarvan je zei oké.
Chantal: Wat
Hans: voor dingen
Chantal: waren dat dan?
Hans: Ja, we zijn toen ook van een vrij kleine eh, we zaten toen eerst in de binnenstad aan de Opril, dat werd klein en dan ga je een keuze maken met alle financiële consequenties.
Dan ga toch best wel behoorlijk investeren zodat ze groot worden. [00:08:00] Je gaat energie, dat was ook een uitdaging in de binnenstad
IMG_7295: dat
Hans: je genoeg energie binnenkrijgt, zeg maar. Gewoon fysiek de hoeveelheid stroom. Ja,
IMG_7295: precies.
Hans: Want we waren best wel hele grote verbruikers.
Chantal: Maar we hebben het gehad dat bijvoorbeeld op een oudejaarsdag dat we volop aan de oliebollenbak waren en het was ineens helemaal donker in de bakkerij. Er waren stoppen doorgeslagen? Ja, maar niet stoppen in de bakkerij, maar in de straat waren stoppen doorgeslagen. Dus een deel van de binnenstad was donker, zeg maar.
Hans: En dat zijn allemaal, natuurlijk wel iets kleiner dan nu, maar ja, ik ben ondernemer dus ja, we maken er wel wat van. Ja, je moet er
Chantal: wat van maken uiteindelijk. Ja, dat
Hans: gaat altijd prima.
Chantal: Ik denk ook dat als je ook ziet wat er staat en naar de winkels kijkt dan is ook de conclusie dat jullie het goed doen. Jullie maken ook alles nog zelf hier. Alles slagroomtaartjes.... Ik ben bijvoorbeeld door de fabriek gelopen waar ze ook echt [00:09:00] gemaakt worden. De fabriek is eigenlijk de bakkerij moet ik zeggen, waar ze allemaal gemaakt worden.
En dat is zo leuk om te zien dat dat allemaal hier in deze mooie locatie gebeurt.
Hans: Het is ook echt een ambacht,
IMG_7295: want
Hans: er komen echt basisgrondstoffen binnen. Soms gewoon graan komt er binnen, dus vanuit de basis. En dan gaat een compleet mooi product de deur uit, zeg maar. En dat gebeurt ook allemaal onder één dak.
En dat is ook wel, ja, het is zo gaaf om met elkaar echt iets moois te maken.
IMG_7295: En
Hans: ik merk het ook bij de bakkers. Die vinden dat ook steeds heel belangrijk. Dat er echt iets goeds uit komt. Ik vind het wel gaaf dat je echt vakmensen hebt lopen
Chantal: die
Hans: er echt wel helemaal voor gaan.
Die zeggen, het
Chantal: gaat helemaal goed, anders niet? Ja, het moet
Hans: wel goed zijn.
Chantal: Dan is het natuurlijk wel het lekkerste. We zijn natuurlijk ook steeds meer online bezig. Ik las laatst van een bakker uit Franeker, als ik me niet [00:10:00] vergis. Die wilde zijn hele winkel Instagrammable maken. Als ik naar jullie winkels kijk zie ik eigenlijk heel verschillende concepten. Je hebt er eentje waar je zelf doorheen kan lopen eigenlijk alsof je in een soort van supermarkt wel dingetjes kan pakken.
Maar ook het concept met de toonbank. Hebben jullie ook rekening gehouden met Instagrammable zijn, toen je de winkels ging inrichten?
Elsbeth: Ja, nou, we hebben niet die term zo erg in onze gedachten gehad, maar wel dat je natuurlijk je wil iets moois maken, iets wat er gewoon uitziet dat mensen het leuk vinden om te zien en een foto van maken en denken van oh dit is een leuk bakkerijtje. Maar wat natuurlijk bij onze winkels, we gaan niet ieder jaar onze winkels compleet op z'n kop zetten om weer de laatste trend te laten volgen, dat doen we niet, maar goed je wil wel gewoon een beetje up-to-date blijven en dan zijn we ook wel kritisch aan het denken van 'oh het ziet er nu niet zo mooi uit, dus nog even een kleurtje op de muur', of we proberen dingen weer wat mooier te zien.
Maar ik vind ook wel, net zoals in Middelburg is het wel echt wel weer wat, ja dat altijd veel steigerhout, dat zag je toen 10 jaar [00:11:00] geleden natuurlijk heel veel. Maar dat heeft nu juist ook wel weer zijn charme zeg maar. Het is helemaal niet meer hip, maar juist wel gewoon heel authentiek. Waardoor dat ook wel weer gewoon mensen trekt en mensen zeggen, ah wat is het hier leuk, een knus ofzo.
Ja
Chantal: authentiek is natuurlijk ook wel iets. Misschien doordat je niet meer helemaal hip bent word je wel heel authentiek? Ja, klopt. Maar goed, als we weer een nieuwe
Elsbeth: winkel openen dan proberen we ook wel weer gewoon de dingen die je dan veel ziet, qua kleuren enzo, dan weer toe te passen.
Chantal: Ja, precies. En merken jullie dat veel klanten in de winkel ook foto's maken om bijvoorbeeld op Instagram te delen?
Elsbeth: Nee, dat vind
Chantal: ik eigenlijk meevallen
Elsbeth: hoor. Wel eens hoor. Voor toeristen bijvoorbeeld, of via meer dan bijvoorbeeld via Google reviews ofzo. Op Instagram? Nee. Ik denk dat het misschien nog niet helemaal onze doelgroep is. Nee dat kan ik me voorstellen. Maar goed, dat is misschien juist ook wel weer een kans ofzo die er ligt om die mensen meer aan te spreken.
Chantal: Ja en over Instagram [00:12:00] gesproken. Ik kan me voorstellen dat dat iets is waar heel veel bakkers mee worstelen. Je moet die bakkerij draaiende houden, je moet de winkel draaiende houden en dan moet je ook nog iets met dat internet. Ja. Hoe gaan jullie
Elsbeth: daarmee
Chantal: om?
Elsbeth: Ik probeer wel, ik denk dat we, we doen wel redelijk wat, maar je kan ook meer doen.
Maar we doen wel, we proberen wel bijvoorbeeld soms een stagiair die je dan daar op kan zetten. Maar ik maak ook veel zelf. Tegenwoordig is het ook makkelijk, want je neemt gewoon je telefoon mee en je loopt door de bakkerij en je maakt wat filmpjes voor op de stories. En ik denk dat dat ook wel is wat mensen willen zien.
En je ziet ook wel dat als je met Instagram Reels kan je natuurlijk ook nu veel maken. En dat is eigenlijk heel makkelijk, zeker met de telefoon Ik heb zo'n filmpje gemaakt en mensen vinden dat toch leuk om te zien, dus dat probeer ik dan. Hoe lang ben jij dan
Chantal: bezig
Elsbeth: als je één filmpje
Chantal: wil
Elsbeth: maken
Chantal: voor Instagram?
Elsbeth: Ja, ik doe een rondje door de bakkerij, maar dat doe ik altijd al. Dan neem ik mijn telefoon mee en maak ik een beetje wat filmpjes. Gewoon slim
Chantal: aanpakken? Ja, ik ga niet een
Elsbeth: heel concept bedenken en dan een filmpje maken. [00:13:00] Maar ik doe gewoon een rondje en dan bewerk ik het. Dat gaat vrij makkelijk ja.
Chantal: En hoe vaak post je? Ja, één keer in de week sowieso wel. Ik denk dat ik jullie vaak voorbij zet op Instagram. Ik denk wel drie keer in de week?
Elsbeth: Oh, misschien. Ja, maar ik loop stories wel iets vaker.
Chantal: Over internet gesproken jullie hebben ook een webshop ernaast. Ja. Merkte je dat die veel gebruikt wordt, door klanten? Ja
Elsbeth: heel veel eigenlijk. Ja, we hadden eerst een webshop die we zelf, lang geleden, die we zelf hadden laten maken bij een webdesigner, maar dat werkte dus eigenlijk niet optimaal. Dus toen zijn we naar een bestaand platform gegaan en zagen we eigenlijk dat er zoveel mensen bestelden dat het eigenlijk qua kosten interessanter was om hem toch zelf ergens te laten maken.
Dus nu hebben we dan een eigen webshop.
Chantal: Sinds kort, jullie zijn een van de recente nieuwe klanten ook bij Order Lemon. Waarmee je kan bestellen via WhatsApp. Wat is jullie overweging geweest om daarmee
Elsbeth: aan de slag te gaan? Ik vind het gewoon leuk. Het is iets nieuws en je denkt, oh ja, dat is iets wat je nog niet eerder ziet. Dus ik vind dat wel [00:14:00] leuk. En ik denk ook wel dat je er een doelgroep mee kunt bereiken die je niet bereikt door de traditionele marketingkanalen zeg maar en die gaan ook denk ik niet zo snel bellen voor een bestelling, maar ze willen wel graag bestellen, want ze gaan ook niet naar de winkel zomaar op de bonnefooi.
Chantal: Dus
Elsbeth: dan maak je het eigenlijk heel laagdrempelig om te bestellen. Ja
Chantal: en dan gaan we zien wat dat gaat doen. Ik ben ook heel benieuwd. Ik heb nog een vraag aan jouw vader, want u had het erover dat de bakkerij ook na 30 jaar de tijd is om het door te geven. Vindt u het spannend om dan op een gegeven moment een stap terug te doen en het over te geven?
Hans: Nee hoor, nee hoor. Nee, nee. Ik vind het op zich niet spannend. Ik vind het wel gaaf en het is ook wel goed zo, je gaat er naar toe je werkt er naar toe.
IMG_7295: En
Hans: op zich is het ook wel... En ik heb nog uitdagingen dus dat... Misschien ga ik wel voor mezelf beginnen zeg ik wel eens, dat is... [00:15:00] Dus ja, dat is sowieso...
Nee, nee zeg maar, dat is dat. Dus ja, nee en sowieso. Het scheelt ook heel veel als je niet fysiek hoeft te werken de hele dag. Fysiek aan de bank hoeft te gaan staan. Dat scheelt best wel heel veel en dan heb je nog je handen vrij om andere dingen te doen.
Chantal: Jullie hebben inmiddels al genoeg mensen die het werk kunnen doen, die de broden kunnen bakken, de lekkernijen kunnen
Hans: bakken. Ja
Chantal: dat gaat allemaal
Hans: met het personeel.
Chantal: Ja, dan kan je makkelijk een stap terug doen.
Hans: Ja.
Chantal: En Elsbeth, hoe is het voor jou om straks de verantwoordelijkheid te hebben over al die mensen en personeel die hun brood hier ook weer verdienen? En dan de winkels en de bakkerij? Ja,
Elsbeth: in eerste instantie is dat gaaf, het is leuk.
Je ziet ook zoveel passie bij de mensen en je probeert juist om iedereen ook een fijne werkplek te geven. En te luisteren en te helpen en je te faciliteren. Dat zie ik eigenlijk vooral als mijn rol. Maar het is natuurlijk ook spannend [00:16:00] Het is een hele verantwoordelijkheid.
De uitdagingen zullen er altijd blijven. Je moet gewoon alert zijn en goed kijken wat er wel en niet kan. En we hebben er wel vertrouwen in. Het hoeft ook niet alleen te doen, dat scheelt. Er zit een heel team. Ja,
Chantal: leuk om hier vandaag aanwezig te mogen zijn en om een kijk gekregen te hebben in de bakkerij.
En ik wens jullie heel veel succes met de drukke decembermaand Dank je.
Hans: Dank je.
.png){kind=icon}
.png){kind=icon}
